Büyüyorum, 2 yaşımdayım 😊

12.12.2012

Atalay'ım, 2. yaşında oldu bile, hemde çok özel bir tarihte : 12.12.12 :) Bu sene, arkadaşsız, aile arasında kutladı Atalay yaşgününü, konsepti annesi seçti : Adı 'Luntik' , Ukrayna asıllı, mor renkli bir garip hayvan, sanırım uzaylı 😜 

İşte LUNTİK bu...

Konsepte uygun süsleri hazırlama işi bana aitti :)

Pastayı da By Ivan'da hazırlattık her zamanki gibi... Anne-babamızın düğün pastaları ve 1. yaşgünü pastamızı da burada hazırlatmıştık, meşhur beyaz çukulatalı ve çilekli pastasından...

Yaş gününe, anne, baba, babaanne, dede, nine, büyük dayı, büyük amca ve büyük yenge katıldı...

Mumu üfleyip, alkışları ve iyi dilekleri aldı :)

Hediyelerini açtı, oynadı,

Fotoğraflar çektirdi,

veee, bir yaşgününü de böylece bitirdi :)))

Nice güzel yaşlara Atalay'ım....

Hayvanlarla İlk Tanışma...

18 Ağustos 2013
Atalay,  Darıca Hayvanat Bahçesinde, sadece kitaplardan ve oyuncaklardan bildiği, gördüğü bir sürü hayvanla tanıştı ilk defa...
Yıllar önce babasını götürdüğümüz Darıca Hayvanat Bahçesine bu kez Atalay'ı götürdük dedesiyle beraber. Zürafa, maymun, at, eşek, kaplan, ayı, deve, zebra ve hatta kanguru dahil bir sürü hayvanla tanıştı ve çoğunu da tanıdı :) Tanımasına şaşırdım, boyut kavramı yoktur, küçücük gördüklerini (oyuncaklardan ötürü) tanıyamaz diye düşünmüştüm ama tanıdı valla :) Çok da neşelendi, keyiflendi. Hayvanat Bahçesinde kısa bir tur yaptık, büyük turu anne-babasıyla yapsın artık...

Evdeki çok sevdiği hayvancıkları :)

Babunların kafesinin önünde...

Arkada Kaplan var...

Maymunların önünde :)

Tam fotoğraf çekmeye başlamışken cep telefonumun şarjı bitti ve kapandı, sadece üç fotoğraf çekebildim :( Bir dahaki sefere artık...

Denize de girdik beraber...

26 Ağustos 2012
Atalay ilk defa derin denizlere girdi ve milli oldu sonunda... Ağustosun son günlerinde, havalar daha soğumaya başlamadan tekneyle Heybeli ada kıyılarına demir attık veee... Anne - babayla cuuup derin denizlere daldı Atalay, kırk yıldır denizlere giriyormuş gibi, en ufak bir yadırgama olmadan, keyif çığlıkları atarak, babasının güçlü kolları arasında bir güzel deniz keyfi yaptı :)
Aslında tekneye de ilk binişiydi, ilk anda bastığı ve oturduğu yerin bu kadar sallanması rahatsız ettiyse de çok kısa sürede ona da alıştı ve aşağı yukarı inip çıkmaya ve etrafı araştırmaya girişti hemen...

Atalay'ın teknedeki ilk anları ve 'bu ne böyle' bakışları...

Cuuup, Atalay denizde, babanın verdiği güven bir başka oluyor...

Atalay'ın denizdeki mutluluk çığlıkları :)))

Denizden çıktıktan sonra babaanne ile üzüm yiyor...

ve babayla sıcak yakınlaşma...

Tekneye ve denize adaptasyonunu tamamladıktan sonra 'bu alet nasıl çalışır acaba ?' araştırmalarına girişen Atalay :))) 

Atalay Ukrayna'da...

Atalay, ilk defa anne tarafı memleketini ziyarete gitti...
Ukrayna'da hazırlıklar haftalar öncesinden başladı, yatağı, puseti hazırlandı önden, rahat etsin diye... Kolay değil minik torunları Atalay ilk defa geliyordu evlerine. Tabi İstanbul'da da gidiş hazırlıkları yapıldı.
Sonunda, 18 Mayıs 2012 de, Atatürk Hava Alanı'ndan, babamız, annemizi ve Atalay'ı Odessa'ya doğru yolcu etti... Odessa'dan Atalay'ın teyzesi ve büyük kuzeni karşıladı, hemen Kherson'a doğru yola çıkıldı tekrar. Toplam 10 saatlik bir yolculuktan sonra  anneanne ve dedenin evine varıldı :)))
İlk günler alışma günleri oldu Atalay için, en başta odası ve yatağına alıştı (biraz zor oldu ama oldu sonunda), dil bile değişik geldi onun için, sadece annesinden duyduğu ruscayı herkesin konuşması şaşırttı onu ilk günlerde, ama sonra dile de alıştı :)))

Anneanne Nina...

Dede Anatoliy...

Kuzen Polina...

ve kuzen Kril...

Hepsiyle, çok güzel üç hafta geçirdi...

Biz de burada gün saydık tabii :)) Ama, ağzımızı açıp tek kelime etmedik, çünkü Atalay'la birlikte olmayı dört gözle bekleyenlerin kulağına gider de çok ayıp olur diye, her dakikamızı birlikte geçirebileceğimiz mesafede olabilmenin bizler için ne büyük nimet olduğunu bildiğimizden dolayı, şükürler olsun, gurbetlik zor işmiş :)))

Bahar Geldi Çiçek Açtı...

Dağ ormaaan, farkımız yok kırda uçan kuşlardaaan...
Yalancı, malancı, geldi işte bahar, arada kar, yağmur yağacak olsa da bitti kocaaa kış...
Sevmiyorum kışı ne yapayım, evlere, kapalı yerlere tıkılmayı sevmiyorum, havasız kalmayı sevmiyorum, hava almaya çıktığımda üşüyüp titreyerek eve geri koşturmayı sevmiyorum..
Atalay'ı kaptığım gibi attım kendimi dışarı, parklara, bahçelere, sahillere, Atalay'da babaanneye benzemiş kapalı yerlere sokamıyoruz şimdilerde, ağlıyor valla :)))

Ohhhh, o mutlu, ben mutlu 😊.

Yürüyorum, yürüyorum ...

Epey düşünüp taşındıktan ve ufak tefek denemelerden sonra sonunda kararını verdi ve yürüdü Atalay :)))
13.5 aylık, epey uzun sürdü cesaretlenmesi, ama bu işin de üstesinden geldi sonunda. Yürrrüüü be koçum kim tutar seni :)))

Bu arada yürüme işi hallolduktan sonra, konsantrasyonunu muzurluk işlerine yönlendirmeyi de ihmal etmedi tabi :)