Annesi her gelişimini, her değişikliğini yazıyor kendi küçük defterine kiril alfabesiyle, bizim anlamadığımız bir dilde, ilerde minik oğluna okumasını öğreteceği alfabeyle ve anadiliyle, oğlu ilerde okusun diye...
Ben, bu blogda sadece bizimle olan anılarını, babaannesinin dilinden anlatacağım Atalay'a...
Atalay 3 aylık...
Mart soğukları var İstanbul'da, kalın giydiriyor annem, ama, içerisi de çok sıcak, kızgın bakışım ondan...
Atalay 4 aylık...
Nisan geldi, ancak bahar gelmedi İstanbul'a, kaloriferler yanıyor evde, ben de oyun halımda oynuyorum...
Ben annemin son aşkıyım, annem de benim ilk aşkım....
Babamın, yaşamı boyunca kendisini en mutlu eden, en çok sevdiği ve gurur duyduğu eseriyim ben... 'Hayatımda beni en çok seven kişi babamdı' diyeceğim gerçek bir BABA...
BEN BİR AŞK ÇOCUĞUYUM...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder