1 Ekim 2017...
Hayatta en acı şey evladını kaybetmekmiş, daha önce çok büyük acılar yaşadık, ancak bu bambaşka birşeymiş...
Evladımıza yetişemedik, torunumuza ve Tanya'ya da yetişemedik. Hayatta en önemli varlığımız oğlumuzun bize biricik emaneti, yaşama tutunmamızı sağlayan tek varlık olan Atalayımıza o travmayı yaşattığımız için de çok acılıyız, tüm gece, babasını kaybetmiş olan oğlunun yanında feryat figan ağlayan bir anneyle tek başına bıraktığımız ve Tanya'nın deyişiyle, 'annesini, tüm gece, bir damla gözyaşı dökemeden, teselli etmeye çalışan' bir çocuk olarak o kabus dolu geceyi Atalayımıza yaşattığımız için çok acılıyız. Keşke hemen haber alabilseydik, keşke Tanya ilk bize haber verseydi, ya da amcasını veya dayısını arasaydı, keşke acıyı birlikte paylaşabilseydik, ancak anlamlandıramadığımız ve hiçbir zaman sorgulamak istemediğimiz bir nedenle, çook dolaylı bir yoldan ve çook geç haberimiz oldu yavrumuzu kaybettiğimizden...
Sabah başlayan süreçten, akşam geç saatte haberimiz olduğundan, bulundukları şehir Lizbon'a direkt giden tüm uçaklar kalkmıştı, gecenin bir saati çıktığımız yola, Barselona üzerinden aktarma ile, ancak sabah varabildik, ertesi gün yani...
Evlerine vardığımızda Atalay evde yoktu, Tanya, Atalay'ı böyle bir günde sabah erkenden tek başına okula bırakmıştı, Tanya evde yalnızdı. Atalayımızı koşarak gidip okuldan aldık, bizi görünce çok sevindi, 'beni hiç bırakmazsınız değil mi ?' oldu ilk tepkisi. Seni asla bırakmayacağız Atalayım, asla, ne olursa olsun, ASLA...
Atalay'ın, geldiğimiz gün okulunda babasına yazdığı mektup...
''BABAM, SENİN İÇİN ÇOK ÜZÜLDÜK. BİR GÜN, ORADA TELEFON SATILIYORSA AL, ÇÜNKÜ KONUŞURUZ. SEN DÜNYADA NEFES ALAMIYORSUN, BİZ SENİN GEZEGENİNDE NEFES ALAMIYORUZ 😟''.
Not. Bu not, aşağıda yazılan yoruma yanıttır. Eğer yavrumuzu kaybetmeseydik, 10 gün sonra Portekiz'de yanlarında olacaktık, biletimizi bile almıştık :
Oğlumla Portekiz'e gittikten sonra sürekli görüştük, en son görüşmemiz kaybettiğimiz günden bir gün önce oldu, bizi aradı ve Lisbon'da yapılacak araba yarışlarına gelmemizi istedi, biz de biletimizi aldığımızı sonrakilere gelebileceğimizi söyledik. Aramız çok iyiydi ve sürekli bizi arıyordu, whatsapp'tan görüşüyorduk, aşağıda Güneş'le son görüşmelerimiz ve Tanya'yı Güneş'in kaybından hemen sonra Güneş'in telefonundan ilk aramamız var.
Bu tür yazıların (yorumların) Atalay'a ilerde verebileceği psikolojik zararlardan dolayı (ATALAY'IN büyüdüğünde okuması için) açıklama yapma gereğini duydum...
